دوبس دوبس دوبس دوبس

داستان از اونجایی شروع شد که من بالاخره تصمیم گرفتم با معروفترین هدفون تاریخ ایران یعنی Creative Ep630 خداحافظی کنم و پس از مدتی که در این حد فاصل از هدفونهای متفرقه استفاده کردم بالاخره برم و یه هدفون بلوتوثی بخرم! این شد که از دیجی کالا شاهرخ رو خریدم! و البته همزمان با اون رستم رو خریدم که به عنوان هدفون توی خونه ازش استفاده کنم

*ایشون شاهرخ هستن*

*ایشون هم رستم تشریف دارن*

خلاصه دو سه ماهی گذشت دقیقا فردای عقد محضری خواهرم بود که شاهرخ خراب شد، گوشی چپش داغون شده بود و صداش در نمیومد، من هم که فال این لاوش شده بودم و روانیش، افتادم به جونش که درستش کنم و همینطور که حدس میزنید درست نشد و از گارانتی هم افتاد حتی!!! که البته من با یک پلن دقیق تونستم چند ماه بعد یه پاوربانک (که نامش را نهادم محی الدین) رو با همین گارانتی زنده کنم! :))

یه مدتی با هدفون روز مبادا میگشتم (بله! درست فهمیدید! من یه هندزفری روز مبادا دارم) تا جشن نامزدی خواهرم دو سه هفته بعد از عقدش ، وقتی مجموع شادباش هایی که گرفتم شد 100 تومن بدو بدو رفتم و اسی (شیائومی هست مارکش) رو خریدم!!!

*اسی*

اسی بسیار خوب و با کیفیت بود و هنوزم هست! اما اگر با هدفون بی سیم کار کرده باشید دیگه هیچوقت نمیتونید یه هدفون سیم دار رو که شعاع حرکتیتون رو محدود میکنه تحمل کنید! اینجوری شد که به فکر خریدن یه هدفون بلوتوث دیگه افتادم اما خب دیگه بودجه مناسبی نداشتم، تا اینکه دیجی کالا از این هدفون NIA ها که همه جا ریخته رو پیشنهاد ویژه گذاشت! و این شد که شاهمُخ (بر اساس شاهرخ و در ادامه روند سابق) وارد زندگی من شد!

*و ایشون شاهمُخ میباشند*

شاهمُخ بچه خوبی بود اما دو تا عیب داشت! و اون عیبها یکی ورژن پایین نسخه بلوتوثش بود که باعث میشد صدا زیاد قطع بشه و یکی هم عمر دو ساعته ی باتریش که دست من رو توی پوست گردو میگذاشت و من مجبور بودم یه کابل aux همیشه با خودم داشته باشم، این شد که اخیرا تصمیمم بر این شد که یه هدفون خوب بخرم، بالاخره پس از مدتها جستجو تونستم هدفونی رو پیدا کنم که بتونه جای شاهرخ رو توی دلم بگیره و حتی از اون بهتر بشه برام، حدودا یک ماه پیش بود که ماهرخ رو خریدم!

*ماهرخ محصولی از راپو*

بعد از اینکه ماهرخ رو خریدم، شاهمُخ رو دادم به خواهرم و دیگه با این خوش بودم و حال میکردم برای خودم، پنجشنبه رفته بودم پیش یکی از کِیس هام، یه کادویی گذاشته بود روی میز و بهم داد، باز نکردم، با دست که تکون میدادم و وزن میکردم ، از این کیف پول های بلند به نظر میومد که توی جعبه های خیلی بزرگ میذارن که برای کادو خوش قیافه بشه! به هر حال زشت بود جلوی خانواده باز کنم، گذاشتمش توی کیفم و سلانه سلانه رفتم خونه، خونه بودم که یهو یادم افتاد کادوی روز معلمی دارم :دی وقتی بازش کردم خشکم زد! کیف پول نبود! LG Tone infinim HBS-900 Harman/Kardon بود :| :| به معنای دقیق کلمه خشکم زده بود، سری هارمَن کاردُنِ ال جی ، که صداش توسط کمپانی معتبر هارمَن تایید شده ، یکی از چیزهایی بود که من عملا در حسرت داشتنش بودم و به خاطر میانگین قیمت 400 هزار تومنی این سری هیچوقت نمیخریدمش! بعد از اینکه تعجب هام رو کردم اسم این رو هم گذاشتم ماهمُخ!

*ماهمُخ ... آه ماهمُخ*

حالا من موندم و انتخابی عجیب بین ماهرخ و ماهمُخ برای دریافت پست هدفون اصلی!!! فعلا ماهمُخ رو یه هفته ای استفاده میکنم که بیکار نمونه، اما انتخاب نهایی، کار بسیار سختیه...

*دسته جمعی*

الان به جز شاهمُخ که خواهرم استفاده میکنه چهار تا هدفون دارم و یه هدفون روز مبادا (که چون سرباز گمنام امام زمانه نشونش نمیدم)؛ هدفون ها ، نه تنها بخش بزرگی از زندگی من هستن و نه تنها یکی از جدی ترین دغدغه های شخصیم هدفون ها هستن، بلکه اونقدری بهم گره خوردن که جزو سه المان اولی خواهند بود که من رو با اونها خواهید شناخت ... "اون پسر هدفون به گوشه" چیزیه که در مورد من زیاد میگن!

پ.ن 1: برای عرض ارادت به هدفون هایم، رفیق پیاده روی های من!

پ.ن 2: اگر کسی این پست رو دید و دلش خواست یا حس بدی گرفت از اینکه خودش نداره اینها رو، حلالم کنید، قصدم فخر فروشی و دل سوزوندن نبوده!

باقی بقا!