کابوس دیدن!

وقتی هر شب کابوس میبینید، اینجوری میشه که بعد از یه مدت به شکل کاملا ناخودآگاه، جوری که حتی خودتون نمیفهمید - و من میفهمم چون تخصصم فهمیدن اینهاست - میل زیادی به بیدار موندن تا خود صبح پیدا میکنید. اینجوری هم نیست که استرس بگیرید "وای شب شده الان میخوابم کابوس میبینم"، نه جریان اینه که تازه وقتی حس میکنید چشمتون داره گرم میشه یهو هوس فیلم دیدن میکنید، بعد ساعت میشه دو سه و یهو دلتون چایی یا قهوه میخواد، یهو بازی ها و کتابهایی که در طول روز عمرا بهشون کاری نداشتید شیرین ترین وقایع بشری میشن، همینجوری تا پنج و شش بیدار میمونید و باز هم میلی به خواب ندارید تا اینکه خودتون نه، بدنتون کم میاره، میخوابید و باز کابوس میبینید.... کابوس میبینید که دارید کابوس میبینید و از کابوس بیدار میشید و میبینید دارید کابوس میبینید و از اون کابوس بیدار میشید و میبینید دارید کابوس میبینید و وقتی از آخرین کابوس بیدار میشید میفهمید هنوز دارید کابوس میبینید و باز لازمه از کابوسهاتون بلند شید تا بالاخره یه جا از کابوسی که واقعا میدیدین و توش پشت هم کابوس میدیدین بیدار شید! یا کابوس میبینید که کابوس دیدید و وقتی مادرتون بیدارتون میکنه و میپرسید "الان من بیدارم؟" مینشوید که "نه، الان هنوزم داری خواب میبینی"... وقتی نهایتا شبهاتون پر بشه از کابوس ... ساعت دو شب فیلم میبینید، چهار صبح پیانو تایلز بازی میکنید، پنج صبح وب آپ میکنید و هفت صبح میخوابید...

کابوس دیدن چیزیه که یک بارش آدم رو پیر میکنه، هرشب دیدنش خسته...

پ.ن: همه ی خوابهایی که نوشته شدن، واقعی بودن!