نگران...

یکی از مهمترین دغدغه های هر جوون به طور عام و دهه شصتی ها به طور اخص، مخصوصا دسته غیرشغل آزادی ها امنیت شغلیه! و دروغه اگر بگم این روزها معلوم نبودن تکلیف کارم برای سال تحصیلی آینده و جواب مشخص ندادن مدرسه کامم رو تلخ نکرده! و بیش از اون دروغه اگر بگم برای احتمال دوباره دنبال کار گشتن و از دست دادن موقعیت فعلی و‌ شروع شغل جدید از صفر استرس ندارم!!! و حتی بیشتر دروغه که بگم کابوس بیکاری و بی پولی و کار پیدا نکردن نمی‌بینم!!! و فراتر از همه خیلی دروغه بگم نگران همه تاثیرات جانبی این بیکاری، استرس بیکاری،بی پولی و غیره نیستم... مثل یک حیوان وفادار از این آخری میترسم!!!

پ.ن ۱: کامنتها هم امروز فردا هر وقت حسش اومد!

پ.ن ۲: قصد ندارید بگید "دنبال کار باش" که؟ دارید؟!