سانتر ایرانی

بلاوژیچ سرمربی تیم ملی بود، بین سالهای دوهزار تا دوهزار و دو. یه مفهومی رو برای اولین بار بلاژویچ تیو فوتبال ایران مطرح کرد، نه که اولین نفری باشه که موضوع رو فهمیده، اولین نفری بود که بهش اشاره کرد! گفت یه چیزی هست به نام "سانتر ایرانی" و اون اینه که:

ما توی تمرین ها مسائل تاکتیکی رو با هم مرور میکنیم، بازی سازی روی زمین، حرکات تو عمق، پاسهای کوتاه و کارهای ترکیبی و بر اساس اینا بازیمونو میچینیم. بعد وقتی بچه ها رو میفرستم توی زمین، از نیمه زمین که رد میشن، توپ رو سریع میبرن یه گوشه و از همونجا توپ رو - از جایی تقریباً وسط زمین - میریزن روی دروازه! میگفت این سانتر ایرانیه! میگفت ایرانی ها هرچقدر هم تمرین کنن، موقع بازی کردن ذاتشون بازی میکنه! میگفت عیب از اینه که این بازیکنها از بچگی درست - در زمینه فوتبال - تربیت نشدن.

دیشب اون پنج تا گوسفند، حرف بلاژویچ رو کوبیدن توی سرم. بازیکنهایی که زیر دست یکی از تاکتیسین ترین مربیهای جهان بودن!