ترس، شکست، تعجب ...

تا حالا شده وقتی به گذشته تون فکر میکنید یا مرورش میکنید؟ بترسید از کاری که کردید، بترسید از اتفاقاتی که خودتون مرکزش بودید و اون موقع عین خیالتون هم نبوده؟

تا حالا شده برای خودتون بشکنید؟ روی خودتون و اصولتون آوار بشید، ببینید خیلی راحت کارهایی رو کردید که بهشون میگفتید خط قرمز، اصول و امثالهم؟

و تا به حال شده که تعجب کنید از کارهایی که ازتون بر میاد و همیشه فکر میکنید "انسان تر" از اونی هستید که انجامشون بدید؟

بیشتر اون چیزی که من امروز هستم، ثمره ی ترس و شکست و تعجب من از خودم بوده...

تا حالا به خودتون نگاه کردید؟